 |
 |
|
DUHOVNE SILE ZA JEDINSTVO Ali kako je moguće ostvarenje takvog jedinstva ljudi u Crkvi, u crkvenoj zajednici? Zaista, prirodno grehovno stanje čoveka više odgovara stvaranju samo pravnog društva, jer greh i jeste samoutvrđivanje ili samoljublje, koje se čuva građanskim pravom. Zaista, za čoveka, dokle god on bude čuvao svoje grehovno stanje, savršeno jedinstvo će biti samo uzaludna mašta, kojoj nije suđeno da se ostvari u stvarnosti. Ali zasta, ovde se sve rešava istinom Crkve. Hristos nije učio samo o jedinstvu, o Crkvi, On je sazdao Crkvu. Hristos je dao zapovest: ljubite jedan drugog, ali ta jedna zapovest je potpuno nedovoljna. Ta zapovest, kao i svaka druga zapovest, sama sobom ništa ne sazdaje, ukoliko u čoveku nema sila za njihovo ostvarenje. I ako bi se hrišćanstvo ograničavalo samo jednim učenjem o ljubavi, ono bi bilo beskorisno, jer u sadašnjoj čovekovoj prirodi, izopačenoj grehom, nema sila za sprovođenje tog učenja u život. O ljubavi je govorio i Stari Zavet, pa čak i neznabošci, ali toga je malo. Razum priznaje, da je zapovest ljubavi dobra, ali čovek postojano susreće u samom sebi drugi zakon, koji se protiv zakonu uma i koji ga porobljava zakonu grehovnom (Rim. 7:22-25). Da bi bio dobar čovek, potpuno je nedovoljno samo razlikovati, šta je dobro, a šta loše. Zar mi sumnjamo daje loše grešiti? Zašto opet svi grešimo, znajući to? Zato je jedna stvar - znati, a druga - živeti. Ko pazi na pojkrete svoje duše, taj odlično zna, kako se gresi i strasti bore sa razumom i kako ga često pobeđuju. Razum se savija pod teretom strasti; greh, poput magle, skriva od nas sunce istine, svezujući sve dobre sile naše duše. Duša koja je spoznala silu greha, uvek je spremna, da sa carem Manasijom kaže: "svezana sam mnogim gvozdenim uzama tako da ne mogu podignuti glavu". Može li nam, u takvom jadnom stanju, pomoći samo jedno učenje o ljubavi? Ali u tome je sila i značaj dela Hristovog, što se ne ograničava samo jednim učenjem. Čovečanstvu su date nove sile , i zato za njega postaje moguće i novo, crkveno sjedinjenje. Te sile su date, pre svega, da bi se u Ovaploćenju Sina Božijeg, čovečanstvo najtešnje sjedinilo sa Bogom. U Crkvi se i produžava uvek i neizmenjeno jedinstvo čoveka sa Hristom. To jedinstvo je - izvor duhovnog života, a bez jedinstva sa Hristom je samo duhovna smrt. U čemu je to jedinstvo? Hristos je govorio: "Ja sam hleb živi koji siđe s neba; koji jede od ovog hleba živeće vavek; i hleb koji ću Ja dati telo je Moje, koje ću dati za život sveta. Zaista, zaista vam kažem: ako ne jedete telo Sina Čovečijeg i ne pijete krv Njegovu, nećete imati život u sebi. Koji jede Moje telo i pije Moju krv ima život večni, i Ja ću ga vaskrsnuti u poslednji dan. Koji jede Moje telo i pije Moju krv stoji u Meni u Ja u njemu" (Jovan 6:51, 53,54, 56). Tajna Pričešća - eto gde je jedinstvo sa Hristom i, posledično, izvor duhovnog života. Tajna Pričešća sjedinjuje ljude sa Bogom i samim tim, sjedinjuje ih jedne sa drugima. Eto zašto je Pričešće, više od svega, izvor crkvenog života. Smisao Tajne Pričešća je u njenoj crkvenosti. Van crkvenog jedinstvanema ni Pričešća. Veoma je značajno što je u svetootačkim delima crkveno jedinstvo postavljeno u neraskidivu vezu sa tajinstvom Tela i Krvi Hristove. Već sveti Ignjatije Bogonosac piše Filadelfijcima: "Starajte se da imate jednu Evharistiju, jer je jedno Telo Gospoda našeg Isusa Hrista i jedna čaša u jedinstvu Krvi Njegove, jedan žrtvenik." (glava 4). Taj isti sveti Ignjatije podvlači i crkvenost Evharistije: "Bez episkopa niko da ne čini ništa, što se odnosi na Crkvu. Samo se ona Evharistija mora smatrati istinitom, koja se savršava episkopom ili onima, kojima je on sam to podario. Gde je episkop, tamo mora biti i narod, kao što i tamo gde je Isus Hristos, tamo je i Saborna Crkva" (poslanica Smirnjanima, glava 8). "Mnoga zrna" - piše sveti Kiprijan Kartaginski - "zajedno sabrana, samlevena i zamešana, obrazuju jedan hleb; tako u Hristu, Koji je Nebeski Hleb, mi vidimo jedno telo, u kome je povezano i sjedinjeno naše mnoštvo".(1) Svetootačko učenje o crkvenosti Evharistije i njenom značaju za spasenje posebno je duboko i otkriveno svetim Kirilom Aleksandrijskim , čije reči ćemo i mi navesti. "Jedinorodni je odredio neki poseban, sa odgovarajućom Mu premudrošću i savetom Oca, način za to, da bi i mi sami dolazili i mešali se u jedinstvo sa Bogom i jedan sa drugim, iako smo i odvojeni jedan od drugog dušama i telima u posebne ličnosti - zaista takvu mogućnost: u jednom telu, očigledno, Svom sopstvenom, blagosiljajući verujuće u Njega posredstvom tajinskog Pričešća (Evharistije) čineći ih satelesnicima, kako Njemu Samome, tako i jedne drugima. Ko bi, u stvarnosti, bio u stanju da razdeli i od prirodnog jedinstva otrgne one, koji su posredstvom svetog Tela povezani u jedinstvo sa Hristom? Zaista, ako se od jednog Tela pričešćujemo onda smo "jedno telo mnogi" (1 Kor. 10:17), jer se Hristos ne može razdeliti. Zato se i telom Hristovim naziva Crkva, a mi - odvojeni članovi, po shvatanju apostola Pavla (1 Kor. 12.27). Svi smo se mi kroz sveto Telo sjedinili sa jednim Hristom, kao oni koji su primili Njega, jedinog i nerazdeljivog, u svoja tela, i Njemu, više nego sebi samima, moramo smatrati pripadajućima svoje udove."(2) "Neće samo po usmerenju, koje se sastoji u duševnom raspoloženju, prebivati u nama Hristos, kako On govori (Jovan 6:56), već i po Pričešću. Kao kada neko, sjedinivši jedan vosak sa drugim, i rastopivši ih na ognju čini iz njih jednu celinu, tako kroz pričešće Telom Hristovim i Časnom Krvlju Njegovom, On Sam je u nam i mi, sa svoje strane, sjedinjujemo se u Njemu. Zaista bi drugačije bilo nemoguće, da bi ono što se podvrgava truljenju postalo sposobno za oživotvorenje, ako se ne bi sjedinilo telesno sa telom Onoga, Koji je Život po prirodi, to jest, sa Jedinorodnim."(3) Na taj način, po Hristovom učenju, i po blagovesti svetih otaca, istinski život je moguć samo pri tesnom prirodnom, ili, kako govore, realnom sjedinjenju sa Hristom u Tajni Evharistije , ali to jedinstvo sa Hristom stvara i jedinstvo ljudi jednih sa drugima, to jest, stvara jedno telo Crkve. Sledi da je hrišćanski život u samoj suštini crkveni. --------------------------------- NAPOMENE: |
