Postepeno gubljenje vere u Crkvu
Zamena crkve Hrišćanstvom
Crkva kao izobraženje jedinstva lica u Trojici
Duhovne sile za jedinstvo
Duh Sveti vodi jedinstvu
Hrišćani - nova tvar
Ostvarenje jedinstva u Apostolskoj Crkvi
Biti hrišćanin znači pripadati Crkvi
Hrišćanstvo je neodvojivo od Crkve
Sveto pismo je neshvatljivo van granica Crkve
Van crkve gubi se vera u Hristovo božanstvo
Tragedija necrkvenog Hrišćanstva
Duh Sveti do danas diše u Crkvi
Zaključak
DUH SVETI VODI JEDINSTVU
Postoji još jedan izvor novog života čovečanstva, pre svega, crkvenog života - Duh Sveti. Sam Hristos je govorio, da ko se ne rodi vodom i Duhom, ne može ući u Carstvo Božije (Jovan 3:3) - neophodno je biti rođen od Duha (Jovan 3:6-8). I kada apostol Pavle govori o sjedinjenju ljudi u Crkvi, on uvek govori o Duhu Svetom kao o izvoru tog jedinstva.
Crkva za Apostola nije samo "jedno telo", već i "jedan Duh".(1) I ovde se podrazumeva ne samo jednomislije, već i jedan Duh Božiji, koji proniče svo telo, kako i svedoče Sveti Oci i Učitelji Crkve. "Šta je jedinstvo Duha" - pita sveti Jovan Zlatoust i odgovara: "Kao što u telu duh sve obuzima i saopštava nekakvo jedinstvo raznolikosti, koje proishodi od različitosti telesnih članova, tako je i ovde. Ali duh je dan još i radi toga, da bi objedinio ljude, koji nisu jednaki među sobom po proishođenju i po načinu mišljenja."(2) "Tim rečima (jedan Duh) želeo je da pobudi uzajamnom saglasju, kao da kaže: pošto ste zadobili jednoga Duha i pili iz jednog izvora, onda među nama ne sme biti razdora."(3)
Blaženi Teodorit piše: "Svi vi ste se udostojili jedne blagodati; jedan izvor razliva različite potoke. Jedan prihvaćeni Duh, jedno telo sastavljate."(4) Blaženi Jeronim: "Jedno telo u smislu tela Hristovog, koje je Crkva; i jedan Duh Sveti - jedan, zaista, Koji svima i razdaje i Koji sve osvećuje."(5) Blaženi Teofilakt Bugarski: "Kao što u telo postoji načelo, koje sve svezuje i objedinjuje, iako su članovi različni - tako je i u verujućima Duh Sveti, Koji objedinjuje sve, iako se razlikujemo jedni od drugih rođenjem, naravima i zanimanjima."(6)
Po misli Apostola sav crkveni život jeste projavljivanje ljubavi, svaka vrlina jeste delovanje dara Duha Svetog. Sve čini jedan i isti Duh. Ljudi, po izrazu apostola Petra, jesu samo upravitelji mnogorazlične blagodati (1 Petr. 4:10). Duh Božiji, koji Sobom proniče svo telo Crkve, daruje svim članovima tog tela različite duhovne darove, i čini za novo čovečanstvo mogućim novi život. On i sjedinjuje sve u jedno telo i sjedinjuje zaista time, što uliva u srce ljubav, koja u prirodnom stanju čoveka ne može biti osnovom njegovog života i njegovih odnosa sa drugim ljudima.
Ljubav je od Boga, tu izreku ap. Jovana (Jovan 6:7), moguće je nazvati kao zajedničkom temom čitavog niza apostolskih rasuđivanja. Ljubav se naziva Božijom."(7) Ljubav Hristova obuzima sve članove Crkve (2 Kor. 5:14). Gospod usmerava srca svih na ljubav Božiju (2 Sol. 3:5). Ljubav Božija izlivena u srca naša Duhom Svetim, Koji nam je dat (Rim. 5:5). Ljubav je telo Duha (Gal. 5:22). Bog nas je spasio obnovljenjem Duha Svetoga, Koga je izlio na nas obilno kroz Isusa Hrista, Spasitelja našega (Tit. 3:5-6). Hrišćane vodi Duh Božiji (Rim. 8:14).
Na taj način, Duh Sveti, Koji živi u Crkvi, daje svakom članu sile da bude nova tvar i da se u svom životu rukovodi ljubavlju. Učenje ap. Pavla o Crkvi neraskidivo je povezano sa njegovim učenjem o ljubavi, kao osnovom hrišćanskog života. Ta veza je malo primećena od strane savremenih naučnika - tumača, ali na nju ukazuju Sveti Oci Crkve. Tako blaženi Teodorit o apostolskom poređenju Crkve sa telom govori: "Ta upotreba je prilična učenju o ljubavi".(8) I sveti Jovan Zlatousti, tumačeći reči "jedno telo", govori: "Pavle traži od nas takvu ljubav, koja bi nas povezala među sobom, koja nas čini nerazdeljivim jedne od drugih, i takvog savršenog jedinstva, kao da smo mi članovi jednog istog tela, jer samo takva ljubav proizvodi veliko dobro."(9) Čitajući poslanice ap. Pavla, moguće je primetiti, da o Crkvi i ljubavi on obično govori obično uporedo i ovo, naravno, zato što su, po učenju Apostola, Crkva i ljubav povezani među sobom. Sva hrišćanska vrlina kod Apostola gradi se na istini Crkve. Tako u poslednjim glavama poslanice Rimljanima, Apostol podrobno govori o hrišćanskoj moralnosti. Te reči počinju od devetog stiha 12 glave, a u pet prethodnih (od 4 do 8) stihova, Apostol je kratko izložio učenje o Crkvi, izrečeno u 12 glavi, a zatim neposredno sledi "novozavetna himna ljubavi" (12:31; 13:13). Nešto slično moguće je primetiti i u poslanicama Efescima i Kološanima. vrh strane
---------------------------------
NAPOMENE:
1. Up. 1 Kor. 12:11, 13. Efes. 4:3-4, 7 i dr.
2. Na poslanie k Efesяnam, beseda 9. Tvoreniя, izd. SPB Duhovnaя Akademiя, t. 11, str. 86.
3. Na poslanie k Efesяnam, beseda 11. Tvoreniя, t. 11, str. 96.
4. Tvoreniй č. 7. Moskva 1861, str. 434.
5. Tvoreniя, izd. Kievskiй Duh, Akademii kn. 17, str. 297.
6. Tolkovanie na posl. v Kazanь 1867, str.123. Navešćemo još jedno tumačenje pravoslavnog bogoslova, profesora Bogdaševskog (kasnijeg episkopa Vasilija). "Jedinstvo Duha jeste jedinstvo, koje stvara ili proizvodi Duh - to jedinstvo, koje prebiva u Crkvi jeste od Duha Božijeg". Poslanie sv. ap. Pavla k Efesяnam. Kiev 1904, str. 505.
7. 1 Jovan. 2:5; 3:17; IV 9; Rim. 5:6; uporedi 1 Kor. 13:15; 2 Sol. 3:5.
8. Tvoreniй č. 7, str. 134.
9. Na posl. k Efes., beseda 11, 1. Tvoreniя, t. 11, str. 96.
|